اتصالات سازه های کامپوزیت (CFT)

در اتصالات سازه های کامپوزیتی که ترکیبی از بتن و فولاد میباشد معمولا به دلیل الزامات اجرایی این نوع سازه ها از استیفنر داخلی ستون صرفه نظر میشود و طراح باید مقاومت بتنی که در داخل ستون ریخته میشود را طوری در نظر بگیرد که بتن در محل اتصال دارای مقاومت فشاری کافی برای تحمل نیروی پیش تنیدگی پیچ ها که به صورت فشاری به مقطع وارد میشود را داشته باشد که برای این منظور معمولا از بتنهای خود متراکم استفاده میگردد.
 
 

پیش تنیده کردن اتصالات در سازه های کامپوزیتی

 
روش پیش تنیده کردن اتصالات در این نوع سازه ها با توجه به این که از پیچ های دوسر رزوه استفاده میشود به صورت زیر میباشد:
قبل از عمل بتن ریزی اتصال تیر به ستون و ستون به ستون که در یک قسمت اجرا میگردد به صورت حالت اتکایی سفت میگردد سپس بتن ستون ها ریخته شده و بعد از طی شدن مدت زمان گیرش نهایی بتن پیچ ها پیش تنیده میگردند توجه شود در صورتی که قبل از بتن ریزی و یا بلافاصله بعد از بتن ریزی به پیش تنیده کردن پیچ ها اقدام شود ورق های اتصال به یکدیگر نزدیک شده و نیروی اصطکاک لازم بین ورق ها ایجاد نمیشود همچنین به دلیل انبساط و انقباض ناشی از حرارت بتن امکان شل شدگی مهره ها نیز وجود دارد.
 
 *نکته در هنگام اجرا باید مهره یک طرف پیچ نگه داشته شود و مهره طرف دیگر چرخانده شود همچنین در این اتصالات نباید از پیچهای تمام رزوه استفاده کرد زیرا وجود اصطکاک موجود بین قسمت رزوه های در گیر در بتن پیچ هنگام پیش تنیده کردن نهایی اتصال میتواند به بتن اسیب بزند.
 معمولا در این اتصالات از پیچ های دوسر رزوه A193B7 استفاده میشود که مقاومتی نزدیک به پیچ های A325 دارند همچنین برای مهره ها از مهره های A194 استفاده میگردد.
 
پیمایش به بالا